Wszystkie artykuły w jednym miejscu!

Istnieją różne konstrukcje motocyklowe, jedne mniej, inne bardziej dopracowane. Jeśli Drogi Czytelniku, słyszałeś od kogoś, że nasz stary poczciwy Junak to sprzęt awaryjny, niedopracowany i nie nadający się do jazdy, to zapewne mówiła to osoba, która nigdy nie miała bezpośredniego kontaktu z radzieckim skuterem Wiatka…

W niedzielę 1 marca na wrocławskim OldtimerbazaR’ze odrestaurowany Douglas zaprezentował się po raz pierwszy. Stał dumnie między innymi motocyklami, ale o dziwo, nie spotkał się z falą zachwytu tłumu. Zapewne dlatego, że wyglądał zbyt skromnie, by wybić się wśród innych lśniących chromem i wypasionych pojemnością jednośladów. Niewielu go fotografowało, nikt o niego nie pytał.

Swój pierwszy silniczek Leszek Ornaf zbudował w podstawówce. Był elektryczny, zasilany baterią. Z pomocą przyszło pismo Młody Technik. Potem były pełnowymiarowe silniki, o których konstruktor chętnie dziś opowiada.

Pisząc o supremacji dwusuwowych japońskich motocykli sportowych i wyścigowych nie sposób nie wspomnieć o ich genezie. Po dosyć skromnych początkach dwusuwów w latach 50. ubiegłego wieku, konstrukcje w połowie lat 60. rozwinęły się tak, że praktycznie do roku 1975 żaden czterosuw nie zdobył w wyścigach GP jakichkolwiek znaczących tytułów. Dopiero modyfikacje regulaminów zmieniły tę sytuację. Tym razem przedstawiamy historię motocykla turystycznego o sportowym rodowodzie, produkowanego już u schyłku ery dwusuwów.  

Lambretty Ld produkowane były przez włoskie zakłady Innocenti od listopada 1951 do lipca 1958. Wcześniej wytwarzano modele A, B, C, LC o pojemności 125 cm³.